De bastaards van onze kolonie - Sibo Kanobana; Kathleen Ghequière;
Verzwegen verhalen van Belgische metissen
KORTE INHOUD
Tijdens de koloniale periode werden heel wat kinderen geboren, buiten het huwelijk, tussen doorgaans koloniale blanke vaders en zwarte moeders. Af en toe was er ook een kindje van een blanke vrouw en en zwarte man.
Wat te doen met deze 'halve' Europeanen, de 'bastaards' zoals ze genoemd werden?
Kon men hen overlaten aan de 'wilde autochtonen' zonder degelijke opvoeding en onderwijs? Of moest de koloniale overheid zich over hen ontfermen en dus erkennen?
Daarom werden ze door de koloniale overheid massaal weggehaald van hun moeders en in zogenaamde 'katholieke weeshuizen' ondergebracht. Na de onafhankelijkheid werden deze kinderen voor een tweede keer uit hun leefwereld weggehaald. Vanaf 1959 werden meer dan 500 kinderen verspreid over Belgische gezinnen. Deze 'kinderen' die nu 50 à 70 jaar oud zijn, brengen in een dertigtal verhalen een boeiende getuigenis van dit doodgezwegen kapittel uit onze geschiedenis. Dat gebeurt aan de hand van unieke hedendaagse en archieffoto's.
Wat te doen met deze 'halve' Europeanen, de 'bastaards' zoals ze genoemd werden?
Kon men hen overlaten aan de 'wilde autochtonen' zonder degelijke opvoeding en onderwijs? Of moest de koloniale overheid zich over hen ontfermen en dus erkennen?
Daarom werden ze door de koloniale overheid massaal weggehaald van hun moeders en in zogenaamde 'katholieke weeshuizen' ondergebracht. Na de onafhankelijkheid werden deze kinderen voor een tweede keer uit hun leefwereld weggehaald. Vanaf 1959 werden meer dan 500 kinderen verspreid over Belgische gezinnen. Deze 'kinderen' die nu 50 à 70 jaar oud zijn, brengen in een dertigtal verhalen een boeiende getuigenis van dit doodgezwegen kapittel uit onze geschiedenis. Dat gebeurt aan de hand van unieke hedendaagse en archieffoto's.
