Eenzame uren - Jolanda Linschooten
een vrouw onderneemt een extreme zoektocht naar de magie van het lopen van ultralange afstanden
KORTE INHOUD
´Rennen. Ik doe het al zolang ik me kan herinneren. Het is lekker simpel en het voelt zo vrij. Als kind denk je er niet bij na: in je spel gaat het vanzelf. Gewoon omdat het zo goed voelt. Omdat het blijkbaar in je zit. Rennen tot je moe wordt, stoppen en op adem komen, en weer verder tot de volgende dikke boom of straathoek. Niks ingewikkelds aan. Zo eenvoudig als wat.
Later denk je er wél bij na: dan ga je schema's bedenken, tijden afspreken en ineens is rennen hardlopen geworden. Met alle gevolgen van dien, want als het spel eruit verdwenen is, wordt lopen bittere ernst. Niet stoppen als je moe bent maar doorgaan, doorgaan, doorgaan. Afzien, pijn lijden en blessures bestrijden. Totdat vroeg of laat het moment komt waarop je je afvraagt waar het allemaal goed voor is. Wat heeft al dat hardlopen voor zin? Waarom loop ik eigenlijk hard?'
Deze vragen stelde auteur en beroepsavonturier Jolanda Linschooten zich aan de vooravond van de jaarwisseling in 2010. Waarom loop ik? En in haar geval: Waarom loop ik zulke ...
Later denk je er wél bij na: dan ga je schema's bedenken, tijden afspreken en ineens is rennen hardlopen geworden. Met alle gevolgen van dien, want als het spel eruit verdwenen is, wordt lopen bittere ernst. Niet stoppen als je moe bent maar doorgaan, doorgaan, doorgaan. Afzien, pijn lijden en blessures bestrijden. Totdat vroeg of laat het moment komt waarop je je afvraagt waar het allemaal goed voor is. Wat heeft al dat hardlopen voor zin? Waarom loop ik eigenlijk hard?'
Deze vragen stelde auteur en beroepsavonturier Jolanda Linschooten zich aan de vooravond van de jaarwisseling in 2010. Waarom loop ik? En in haar geval: Waarom loop ik zulke ...
2012zie alle details...
Categorie
Helaas, laatste exemplaar van deze editie is recent verkocht!
