Het journaal van de weemoed - Didi de Paris
verhalen voor rond de smartfoon
KORTE INHOUD
Ochtend met een flinke bak koffie. Het journaal opengeslagen op mijn laptop, ja, ik ben modern, tussen opstaan en ontwaken. De koppen, ik scan ze zo snel als mijn hersenen het toestaan.
Alles oud, een verleden tijd gebracht in snelle moderniteit. Hier en daar pak ik een zin op, zomaar ergens uit het midden van een tekst, tot aan de volgende headline. Oud nieuws en sepia achtergronden, een lang geleden achtergelaten werkelijkheid. In hapklare brokken schotelt De Paris zijn persoonlijke werkelijkheid voor. De lezer is gewaarschuwd, dit boek, dit Journaal van de weemoed van Didi de Paris leest men niet op de traditionele manier. Niet van omslag tot aan achterflap, maar zoals een krant gelezen wordt: “Hee, dit is een interessante kop, laat ik het artikel maar eens lezen”.
En daarmee is men gevangen, gaat op in andere werelden. Vergane werelden in dit geval want hier wordt geen krant gelezen, neen, hier bezoekt men een museum. Men dwaalt door de geschiedenis van Dichtertje (zoals De Paris zichzelf in dit boek noemt)...
Alles oud, een verleden tijd gebracht in snelle moderniteit. Hier en daar pak ik een zin op, zomaar ergens uit het midden van een tekst, tot aan de volgende headline. Oud nieuws en sepia achtergronden, een lang geleden achtergelaten werkelijkheid. In hapklare brokken schotelt De Paris zijn persoonlijke werkelijkheid voor. De lezer is gewaarschuwd, dit boek, dit Journaal van de weemoed van Didi de Paris leest men niet op de traditionele manier. Niet van omslag tot aan achterflap, maar zoals een krant gelezen wordt: “Hee, dit is een interessante kop, laat ik het artikel maar eens lezen”.
En daarmee is men gevangen, gaat op in andere werelden. Vergane werelden in dit geval want hier wordt geen krant gelezen, neen, hier bezoekt men een museum. Men dwaalt door de geschiedenis van Dichtertje (zoals De Paris zichzelf in dit boek noemt)...
2017Taal: Nederlandszie alle details...
